O książce: 2015 / „...Drzewa, krzaki, chrupiące ścieżki. Zesłano tu władców poprzednich stanów i departamentów. Na przełomie wieków pozostawiono za sobą wyczyny i okrucieństwa, a pomniki, niczym zaginieni sklerotycy, zgromadzono wokół miasta i wyniesiono na trawę pod koronami drzew. Komisarze Ludowi, marszałkowie, nieugięci żołnierze zapomnianych frontów, granity, betony, odlane ze stopów metali nieżelaznych, pozbawione placów, cokołów, niektóre całkowicie haniebnie zakopane w trawie. Można każdego dotknąć i usiąść na kolanach żeby zrobić fajne zdjęcie. A starzy ludzie są po prostu szczęśliwi. Wystają z zarośli, wychylając się zza krzaków. Zamienili się w leśne duchy, satyry i bachusy, we wszystkie złe duchy zamieszkujące lasy, parki i zbiorniki wodne…»